Nadzieja ziemska i zmartwychwstanie
W odróżnieniu od grupy namaszczonych 144 tysięcy, którzy byli przedmiotem zainteresowania w poprzednim artykule, analizowana literatura Towarzystwa Strażnica wspomina o innej grupie wiernych. Ewangelista Jan przytacza następujące słowa Jezusa:
„A mam drugie owce, które nie są z tej owczarni; te również muszę przyprowadzić i będą słuchać mego głosu, i będzie jedna trzoda, jeden pasterz” [1].
Z kolei w Objawieniu Jana można przeczytać:
„Potem ujrzałem, a oto wielka rzesza, której żaden człowiek nie zdołał policzyć, ze wszystkich narodów i plemion, i ludów, i języków, stojąca przed tronem i przed Barankiem, ubrana w białe długie szaty; a w rękach ich gałęzie palmowe. I wołają donośnym głosem, mówiąc: ‘Wybawienie zawdzięczamy naszemu Bogu, który zasiada na tronie, i Barankowi’” [2]
W analizowanej przeze mnie literaturze „drugie owce” utożsamiane są do pewnego stopnia z „wielką rzeszą” [3]. W odróżnieniu od namaszczonych członków ostatka, który posiada władzę rządzenia, tę grupę stanowią ochrzczeni świadkowie Jehowy, którzy są wierni i pomagają „ostatkowi” w głoszeniu dobrej nowiny o Tysiącletnim Królestwie. Ich eschatyczna przyszłość jest odmienna od przyszłości namaszczonych. Posiadają tzw. „nadzieję ziemską”. Oczekują bowiem po zmartwychwstaniu wiecznego życia w Raju na ziemi.
Krótkie wprowadzenie idei dwóch klas było koniecznym wstępem do podjęcia tematu zmartwychwstania, które jest przewidziane dla ludzi. Proces zmartwychwstania – zdaniem Świadków Jehowy – nie istniał w pierwotnym zamierzeniu boskim. Jest on konieczny w celu usunięcia skutków śmierci, która pojawiła się w losach świata na skutek buntu pierwszych ludzi. Jednakże zmartwychwstanie w nauczaniu Świadków Jehowy wydaje się mieć dwojaki charakter. Literatura Towarzystwa Strażnica wspomina, że zmartwychwstanie „braci Chrystusa” – czyli opisanego wyżej ostatka namaszczonych – będzie takie samo jak zmartwychwstanie Chrystusa [4]. Grupa 144 tysięcy wybranych dostępować ma zmartwychwstania niebiańskiego. Nie jest ono przewidziane na jakąś bliższą lub dalszą przyszłość, lecz następuje natychmiast po śmierci [5]. Taka osoba nie zapada w „sen śmierci” lecz w specjalnym ciele niebiańskim niezwłocznie dołącza do grona pozostałych wybranych, którzy znajdują się w niebie. Osoby te nie będą już stawały na sądzie bożym, gdyż sąd nad ostatkiem dokonywany jest na bieżąco od 1918 roku, kiedy to Chrystus dokonał swoistego przeglądu ostatka [6]. W tym zakresie koncepcja zmartwychwstania wydaje się być najbliższa teologii innych wyznań chrześcijańskich. Odrzucenie koncepcji nieśmiertelnej duszy wymusza jednak wytłumaczenie tego przejścia z ziemi do nieba za pomocą specjalnego rodzaju zmartwychwstania. Inny rodzaj zmartwychwstania dotyczy pozostałych ludzi. Część z nich przeżyje Armagedon. Po wojnie Armagedonu, gdy nastanie już okres Tysiącletniego Królestwa ma nastąpić ogólne zmartwychwstanie. Wykluczeni będą z niego ci, którzy popełnili grzechy niewybaczalne (Marka 3:29) – czyli zbluźnili przeciwko duchowi świętemu [wobec antytrynitarnej doktryny pisownia małymi literami] [7]. Wydaje się także, że i ci będą ze zmartwychwstania wyłączeni, co zginęli w wojnie Armagedonu, gdyż ich unicestwienie nastąpi z wyroku boskiego [8]. Pozostali – pomimo tego, że ich dusza nie egzystuje w jakiejkolwiek formie, pozostali w pamięci Jehowy. Na tej podstawie Bóg wskrzesi ich do życia, dając doskonałe ciała. To zmartwychwstanie będzie dotyczyło zarówno wiernych członków „drugich owiec”, którzy nie doczekali Armagedonu, jak i innych ludzi, którzy przed śmiercią nie mieli możliwości poznania prawdy i z niewiedzy dopuszczali się niegodziwości [9].
Publikacje starają się wyjść naprzeciw racjonalnym pytaniom, które mogą zadać rozmówcy odwiedzającym ich Świadkom Jehowy. W podręczniku, który stanowi jedną z podstawowych pomocy do przeprowadzania rozmów z ludźmi Towarzystwo Strażnica szacuje, że dotąd na świecie żyło 20 mld ludzi. Na tej podstawie podręcznik ten podaje, że po zmartwychwstaniu na jednego człowieka może przypadać co najmniej 0,4 hektara ziemi, która jest wystarczająca, by zapewnić „aż nadto żywności” [10].
W okresie panowania Tysiącletniego Królestwa Szatan będzie pozbawiony możliwości działania. Zmartwychwstała ludzkość będzie miała możliwość przekonania się osobiście o zaletach pozostawania pod panowaniem Jehowy. W tym samym czasie będzie się dokonywał sąd na ludźmi. Na sam koniec Szatan zostanie na krótki moment uwolniony ponownie. Nieliczni ludzie wybiorą niezależność od Jehowy. Wszyscy oni wraz z Szatanem i innymi złymi duchami zostaną unicestwieni. W ten sposób dojdzie do restytucji – czyli odnowienia świata. Przywrócony zostanie stan pierwotnej szczęśliwości, a ludzie będą mogli w ziemskim Raju egzystować w doskonałej harmonii, gdzie „wilk pobędzie chwilę z barankiem, a z koźlęciem poleży nawet lampart, i będą razem cielę i młody grzywiasty lew, i tuczne bydlę; a przewodnikiem ich będzie po prostu mały chłopiec”[11].
Dariusz Kadulski
[1] Jana 10:16 NW.
[2] Objawienie 7:9-10 NW.
[3] Pytania czytelników. Czy istnieje jakaś formalna różnica między biblijnymi określeniami „drugie owce” i „wielka rzesza”?, „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy” 1995, nr 8, s. 31.
[4] Wnikliwe poznawanie Pism. Tom 2…, 1166.
[5] Ibidem, s 1166.
[6] Uznani za godnych poprowadzenia do źródeł wód życia, „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy” 2008, nr 2, s 24.
[7] Prowadzenie rozmów…, s. 426.
[8] Por. Piegza J., op. cit., s. 29.
[9] Ibidem, s. 29.
[10] Ibidem, s. 27.
[11] Izajasza 11:6 NW.
0 osób skomentowało:
Prześlij komentarz