Kondycjonalizm Świadków Jehowy
Śmierć w literaturze Towarzystwa Strażnica nie jest przedstawiana jako nieunikniona konieczność, która wpisana byłaby w kondycję człowieka jako takiego. Jest karą, która została zesłana za pogwałcenie boskiego prawa i rozprzestrzeniła się jako skaza grzechu na wszystkie pokolenia [1]. W ten sposób „kondycja człowieka zdeterminowana zostaje postawą jego przodka; śmierć jest wynikiem grzechu, który z prarodzica w magiczny sposób przenika na całe potomstwo” [2]. Pierwsi ludzie są zatem przedstawiani jako wadliwy pierwowzór, który posiadając skazę grzechu ulegał replikacji w kolejnych pokoleniach [3]. Mit buntu, który miał miejsce w pierwotnym Raju staje się trwałym schematem, który pozwala opisać i interpretować rzeczywistość [4]. W przypadku koncepcji prezentowanych przez Towarzystwo Strażnica mit ten nie służy jednak uzasadnieniu istnienia śmierci jako wrodzonego elementu całej kondycji człowieka [5]. Jak zauważa Piegza, służy dokładnie celowi odwrotnemu: zaprzeczeniu śmierci jako konieczności i ukazaniu, że na początku jej nie było [6].
Odrzucenie przez Świadków Jehowy koncepcji duszy rozumianej jako pierwiastka bytującego po śmierci człowieka bezpośrednio wpływa na rozumienie śmierci. Zdaniem Świadków Jehowy Bóg „dał ludziom do wyboru życie lub śmierć, istnienie bądź niebyt” [7]. Nie istnieje zatem żadna inna forma egzystowania człowieka. Zjawisko śmierci porównywane jest do snu, w którym człowiek nie posiada żadnej świadomości. Przestaje istnieć, jednak ślad po jego istnieniu pozostaje w pamięci Jehowy [8]. Tak rozumiana śmierć jawi się bardziej jako przerwa w istnieniu człowieka poprzedzająca jego zmartwychwstanie. Aby możliwe było przedstawienie jego koncepcji koniecznie trzeba zatrzymać się wcześniej na pojawiającej się w literaturze Towarzystwa Strażnica idei dwóch klas Świadków Jehowy, która stanowi osobliwość doktrynalną [9].
Dariusz Kadulski
[1] Por. „Śmierć została pochłonięta na wieki”, „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy” 2005, nr 16, s. 4.
[2] Piegza J., op. cit., s. 30.
[3] Ibidem, s. 30.
[4] Por. Levi-Strauss Claude, Antropologia strukturalna, Warszawa 1970, s. 288-289; Piegza J., op. cit., s. 30-32.
[5] Por. Stomma Ludwik, Antropologia kultury wsi polskiej XIX wieku, Warszawa 1986, s. 7
[6] Piegza J., op. cit., s. 32; Co sądzić o niektórych poglądach na śmierć, „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy” 2002, nr 11, s. 5-6.
[7] Możesz żyć wiecznie, „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy” 2006, nr 19, s. 4.
[8] Por. „Śmierć została pochłonięta na wieki”, „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy” 2005, nr 16, s. 5-6.
[9] Por. Piegza J., op. cit., s. 58.
0 osób skomentowało:
Prześlij komentarz